Гэта старонка не была вычытаная
70
Зьелі хварбу дажджы, зьелі наспу яны,
Толькі вобраз жывы,
Як сьвяты тут стаяў.
Ўспомніў вочкі яе, валасок альняны…
І рабіўся дзіцём,
Яе ласкі чакаў…
71
Ўсё бяжыць ды бяжыць сівавусы Дняпро,
Праз вякі ён бяжыць,
Праз лясы і лагі,
А бяжыць аж туды, за казацкі парог,
Аж пакуль ня міне
Ён свае берагі.
72
Там дзядуню-Дняпро ўлоньне мора глыне,
Там дзядуня-Крывіч
Распране свой паяс,
Горкіх хваляў глыне, ды на іх і засьне
Пад Палуднем сьпякот
На нязьлічаны час.
