Гэта старонка не была вычытаная
82
Апрануцца любіў ён у колер сьнягоў,
Ды каб вузкі паяс
Чырванеў пасярод;
А свой твар аддаваў пацалункам вятроў,
Калі ставіў снапы
На сухі азярод.
83
І тады ад яго васільковы шоў пах,
Бо ён хрэсьнікам быў
Аржаных каласкоў;
І такую ён моц спачуваў у нагах,
Нібы ўрос у зямлю
Каранямі вякоў!
84
А навокал яго плюскаў водгульлем сьмех,
Шчокат тых галасоў,
Што як птушкі пяюць…
Ці-ж усход прывітаць шчакатухам тым грэх?
Ці-ж ад кветак ліпца
Вонках пчолкі лятуць?
