Гэта старонка не была вычытаная
85
Б‘е жыцьцё у вачох, б‘е жыцьцё у грудзёх,
У вачох — зараніц,
У грудзёх, як з крыніц.
Ці то копны складаць, ці раскідываць стог —
Сьмеху хопіць на ўсіх —
На дзяўчат, маладзіц.
86
А на іх хараство Ізяслаў пазіраў,
Як на хвалю ракі,
На галінкі бяроз;
Не драпежную страву у іх смакаваў,
Ня пужаў ён ваўком
Статак сарначак-коз.
87
Як мастак, ён глядзеў на дзявочу касу,
Ці як братка глядзіць
На сястрычак сваіх,
Калі з песьняй канчалі сваю паласу,
А той сьпеўнік жальбы
Як прасіўся за іх.
