Гэта старонка не была вычытаная
88
Ізяслаў падышоў, як раўня, да дзяўчат;
Яго жарты ніяк
Ня будзілі самца;
Жартаваў-працаваў паміж хустачак — брат,
Прызвычаў саміх
Так глядзець на хлапца.
89
— А паглянь-ка сюды, вунь ідзе наш Крылан!
Нешта цягне ў руцэ…
— Ці-ж ня бачыш: то сьцяг!
— А за ім-жа, сястрычкі, Грыгорка ды Ян!
— Кіньма, дзеўкі, сярпы,
Бо дажынкаў працяг!
90
Гуртаваўся тады моцны моладзі хор,
Вёсак некалькі тут
Пасхадзілася ўраз;
Ладзіў іх галасы доўгім водгульлем бор,
Ды жніўё навакол
Ім давала адказ.
