Гэта старонка не была вычытаная
97
Крывічанка, дачка гэных хвойных бароў!
У цябе і Літва
Захавалась ў вачох;
Праз пражылкі твае часам ляшская кроў
Загульліць, дадушы,
Як на тых берагох!
98
— У каханьні тваім украінку спазнаць,
Як маскоўскі дагляд
Ты частуеш гасьця;
А як здольна пяяць, а як здольна скакаць,
Не пазбыцца цябе
Аж да скону жыцьця!
99
Так казаў той Крылан і падтрымліваў сьцяг.
Ён уперад глядзеў,
Але бачыў наўкол.
Калі песьня ня йшла, ён даваў ёй працяг
І дажынкі нясьлісь,
Ім адказываў дол.
