Гэта старонка не была вычытаная
101
Сьпевы жніўных пяшчот, што ідуць з глыбіні
Працавітых грудзей
Ад арыйскіх часоў
Праз народы, вякі, — ня спынуцца ані:
Беларуса душа
Ім зрабіла пакроў!
102
Перамёрлі багі — нарадзілісь багі,
Але воблік старых
Аж дагэтуль жыве.
Хай бясьсільны яны, хай ня маюць вагі,
Але слава аб іх
Сярод песьні плыве.
103
Праз дажынкавы лад гэтых белых русін
Трагэдыйны казёл,
Нібы фаўн, прабяжыць.
Адысэя уся як паўстане з руін:
Тым вясёлым багом
Мусіць хочацца жыць!
