Гэта старонка не была вычытаная
104
І вядзе гэты сьпеў у паганства вякі,
Калі воды, лясы
Мелі душы свае;
Карані тых часоў і дасюль глыбакі,
Бо й навука аб тым
Свой пагляд дадае…
105
Сьвечак новых агні запалілі людзём,
Катахізісы слоў
Вынасілі да іх.
Але вечны Пярун біў па догмах у гром,
Мусіць радасьць сьпяваць
Памагутней за кніг!
106
Вось дажынкі прайшлі, як усё на зямлі.
За сьпякотай — дажджы,
За дажджамі — сьнягі:
Зноў дзяўчынкі-вясны сьвежы сьлед па ральлі,
Зноў са сьмехам яна
Расквячае лагі…
