Гэта старонка не была вычытаная
158
Сам Ярыла прышоў частаваць іх віном,
Ды Купала сама
Віншавала дзяток.
Ад вачэй да вачэй бег агонь Пяруном;
Спазнаваліся тут
З васільком матылёк.
159
А над імі вісеў хвойным пахам палог;
Над палогам гарэў
Склеп празрыстых нябёс;
Па мурожнай траве бег шчасьлівы спалох;
Па травінках цяклі
Хвалі шоўкавых кос.
160
У злучэньні вачэй пацалунак замёр,
У злучэньні вачэй
Адгукнулісь вякі.
І вульканаў агонь, і правальлі між гор,
І задумнасьць вазёр,
І рашучасьць ракі!
