Гэта старонка не была вычытаная
Сьні ўсё тое, чым жылося,
Што зрабіць не давялося!
Пяруны, сьні, ды агні!
Кветкі маю вечна сьні!
Над табою коўдрай глеба,
А над ёй куполы неба.
Ў глебе збожжа карані,
Ў небе зорныя агні.
∗
∗ ∗ |
За крыжамі шнур з-пад грэчкі,
Пад крыжамі плюскат рэчкі,
Плюскат роднае вады,
Што забылась пра гады.
∗
∗ ∗ |
Зьліўся з ёю, зьліўся з ветрам!
Перадайся грунтам-нетрам!
Сокам выйдзі у сьцябло,
Каб ня сохла, а цьвіло!
∗
∗ ∗ |
Часам неба засьцяць хмары,
Людцаў мучаць думкі-мары,
