Гэта старонка не была вычытаная
Ноччу носіцца кажан,
Ў неба просіцца Крылан.
Час мінае, слабнуць крылы.
Сеў саколік ля магілы,
Сеў на крыжык адпачыць,
Вёска могілак маўчыць…
Байкі бае вецярочак,
Сыпле жоўкленькі лісточак.
Сьпі, саколік! Гэта я —
Глеба, родная зямля!
|}
