Старонка:Дзьве поэмы (1927).pdf/77

Гэта старонка не была вычытаная

ЛЯСЬНІЧАНКА

ПЕСЬНЯ 1-я

Над Нёманам, рэчкай вядомай,
Што поіць Кляйпэду Літвы,
Дагэтуль вайсковыя громы
Сярдуюць на сон баравы.

І шэрыя жэрлы гарматаў
Пільнуюць і Захад і Ўсход,
Ня мае спакою араты
Над Нёмнам, ці першы-то год!

Сядзібы прымусіў пакінуць
Падужаны царскі казак:
„Вам лепей за Волгай загінуць,
„Каб ў войска ня ўзяў вас прусак!“