Старонка:Дзядзька Голад (1911).pdf/10

Ну, добра, — увайшлі. Дзядуля так усьцешыўся, што давай ім рукі цалаваць дзякаваць, што яны на яго ўздумалі, што не мінулі яго ды вялікую ласку старому

Пацягнуліся на той агонь і шыбка наткнуліся на тую хаціну.

зрабілі, — ажно ад гэтаго ім неяк сорамна стало.

Той час дзед уздуў лучыну, каб відней было ў хаці, пасадзіў падарожных на куце, прынёс кусочэк сала, бульбін пяток і лыжку сыроквашы ў місачцы.