Старонка:Дзіва (1927).pdf/12

Гэта старонка не была вычытаная

Каб на попеле тваіх жаданьняў
вырас Заўтрага кудравы лес…
Дань прыгожаму хутчэй аддайма,
покі ў думках не засела тлень.

Калі скарга на вачох навісьне,
калі ў грудзі сівы сум запаў,
прытуліся вуснамі да лісьця
і ўдыхні ў сябе сонца пах.

|}