|
Ты адкажаш, як рэчка ды на месяца ласку,
на нясьмелыя зовы поўнай стомы душы.
Нас чакаюць спляценьні нерасказаных казак,
у бязьмежнасьць нас кліча шэракрылая шыр.
Ты заглянеш у вочы ды пралескай на ўлоньні —
з тугой радасьць абнімуцца ў карагодзе надзей.
І тугу ты убачыш, маю радасьць ты ўловіш —
ёю сэрца заб‘ецца ўсё часьцей і часьцей.
Ты ўсьміхнешся, як ў небе перад сонцам вясёлка,
зьвівам золачных фарбаў запалае твой твар.
|
