Старонка:Дзіва (1927).pdf/26

Гэта старонка не была вычытаная

2

Знаю, з разгону прыдзецца ўпасьці,
можа павіснуць на гольлейках вербаў…
Дык ня пужайце, буланыя ветры,
знаю, з разгону прыдзецца ўпасьці.
Долі, ой долі хоць-бы з напарстак,
покі вясна дыямэнтамі сьвеціць…
Ў бойцы за шчасьце ня шкода упасьці,
нават павіснуць на гольлейках вербаў.