Старонка:Дзіва (1927).pdf/27

3

Сёньня іскра — заўтра полымя,
ня тушы яе, мой любы!
Хай ня вераць яшчэ людзі, —
сёньня іскра — заўтра полымя.
Вось і вочы скаргай поўняцца,
скаргай ціхаю, балючай…
Сёньня іскра — заўтра полымя,
ня тушы яе, мой любы!

|}