Старонка:Дзіва (1927).pdf/30

ЭСКІЗ

Грэчка шапоча: „ня можна“
на пацалункі шмяля…
Песьня ніколі ня змоўкне,
ў радасьць ня згубіцца шлях.

Жыцьця салодкіх разынак
кожны сумеў смакануць.
Выпалеш радасьць — ўзыйдзе
новаю руньню агню.

Просіцца грэчка: „ня трэба“,
вусны-ж раскрыты: „вазьмі“!..
Гора мы носім бярэм‘ем,
шчасьце нас носіць саміх.

Узьніме і кіне бяз жалю
і абяцае „зайду“…