Старонка:Дзіва (1927).pdf/41

Гэта старонка не была вычытаная

З ім сямейка ратая прачнецца,
з-пад дзяружкі латанай усьміхнецца.

Ой…
усьміхнецца
ў спадзяваньні,
Што шыпшына — ліханька з днём завяне.

2

Слава табе, сонейка, і дабрыдзень,
Што ты ня сцуралася нашай прызбы.

Ой…
нашай прызбы
ды з кастрыцы…
Нам перад нядоляю не скарыцца.

Ня скорымся зараз і ніколі,
Ты-ж нам будзеш сьцягам ды шаўковым,

Ой…
нашым сьцягам
ў час заранак
Промень твой паходню нам заграе.