Старонка:Дзіва (1927).pdf/5

∗
∗     ∗

Заціхаюць бубны,
Замаўчалі гусьлі,
Непагоды-ж стогны не заціхлі выць…
А ці стане сілы,
А ці ўберагуся,
Каб кален ня зьнізіць ды ніжэй травы?..

Я за новай доляй
Насустрэч бяздольлю
Вышаў ўчора ўгору на ўзьбярэжжы ніў.
Паспрачацца з крыўдай, мабыць, сёньня здолею,
Хоць апошні бубен ўсё яшчэ зьвініць.

Але заўтра, заўтра… мо‘ патухнуць вочы,
Валасы абеліць старасьці закон.