РАНІЦОЮ
Загаманілі ў сенцах засовы, Абнімаецца сьлепецень з совамі, Змрок уцякае пад стрэху… Апону чорнае ночы Ў матузочкі дымнага клочча Распарола дню „Ку-ка-рэ-ку“.
Ліжуць грудзі палеткаў сонных Таночкі абуджаных гудаў; Доўгарукае праменьне сонца Зор чародкі ў небе вудзіць. Галованькі змораных кветак Пацалунку палкага просяць; Кудлатага лесу вецьце На траву счухвае росы.
