Старонка:Дзіва (1927).pdf/6

Дык у вір жыцьцёвы,
Хвалі хай сакочуць:
Пакуль грае сэрца — крок за Рубікон.
Шлях прарэжуць прорвы ды варожых чараў,

Запляцецца дзікая на ногі дзераза;
Але з перамогай, з сінім птахам шчасьця
Прыплыву стамлёны ў родны кут назад.

Прыплыву назад я к беларускім гоням,
Прытулю да сэрца вербалозы куст…
О, ніхто адгэтуль мяне не прагоніць,
Пакуль ногі ходзяць па рудым пяску.

|}