Старонка:Дняпроўскія ўсплёскі (1927).pdf/36

Гэта старонка не была вычытаная

6.

— Сыночак родны! Даражэнькі!

— Стаська! Які ты ладны стаў! Малайчына!

Заварушылі, задзёргалі хлопца бацькі. Вярсты за дзьве за завод сустракаць выйшлі. Быццам з Амэрыкі, з Бразыліі прыехаў…

— Ну, як, што? Здароў? А мы баяліся, ці не захварэў ты часам! Лістоў ад цябе не было!

Праз вёску ішлі. З кожнай хаты з вокан глядзелі вочамі цікавымі з усіх бакоў шчупалі. А дзеўкі прымацкія хлапцоў гарошынскіх выйшлі вітаць! Антоську, Міколу, Петрака, абодвых Грышак і Зьміцера Рудага…

— Як? Ужо зусім? Больш не забяруць?

А Стах з бацькамі хутчэй да дому. Да шэрага ганку, дзе шыльдачка маленькая: „Кватэра мэханіка“. Ваўчок, як шалёны, насустрэч кінуўся лізаць рукі, твар…

— Ваўчок! Ваўчок! Сабачка… не забыў?!..

За гарбатай сядзелі доўга… Запытваліся аб жыцьці ў горадзе, скардзіліся на сваё „горошынскае жыцьцё“… Чаго за сьлязмі матка не дагаварвала, сястра дапаўняла. Вось, яна якая Галя! Выцягнулася за гэты час, вочкі, як перасьпелыя чарэшні.

— Ну, як, Галя, тут у вас? Гуляць на вячоркі, пэўна, ходзіш?

— У сьвяточныя дні калі… а то дома…

— Чаго-ж так…

— Хлопцы ўсё вязнуць, а ў нас хвароба дурная ходзіць!

— Няўжо-ж гэта ‘шчэ не перавялося ў нас? І гэтыя вячоркі з пацалункамі ды абнімкамі да самай раніцы. Гэта ж негігіэнычна!

Задумаўся Стах. Во, дзе фізкультура патрэбна, во, дзе Сёмкіна праца прыгадзілася-б. Хвароба дурная ходзіць. Вядома, калі так жывуць! Трэба гэта ліквідаваць…

А няўжо гэта толькі Сёмка можа? Напрыклад, калі-б самому ўзяцца? Не, цяжка, нікалі ня браўся за такія справы…

— А мо‘ паспробваць?

Урэшце рашыў:

— Паспрабую!

7.

Спачатку было дрэнна. У гурток запісалася мала. Казалі на задворках:

Тожа інструктар знайшоўся! Гэта кожны так… зьдзене штаны і пачне фізкультуры паказваць…

Бабы перашэптваліся:

Во дажылі… голыя пачалі хадзіць… Во пайшла распуста на белым сьвеце…

А Стах — нічога… У хаце-чытальне расклеіў плякаты:

— Даёш фізкультуру!

І малюнкі розныя сам намаляваў, як умеў. Шкадаваў, што музыкі няма. Але тут настаўніца — Мар‘я Міхалаўна — дапамагла. Згадзілася кожную рэпэтыцыю граць на раялю. І пашла справа.

Нават некалькі дзяўчат у гурток запісалася.

У нядзелю ўсё Гарошына ў школу палезла — глядзець:

1-ае выступленьне
Гарошынскага Гуртку фізвыху
!

Моладзі шмат пайшло. Усё-ж ткі цікава. Лузгалі семячкі і перасьмейваліся. Чакалі.