ральнай і пастаяннай кіраўніцай, і, бадай, лепш мне не пасягаць на яе правы. Яна можа адчуць рэўнасць. Хіба не так, любая Эдзіт?
Кажучы гэтыя словы пяшчотная матуля сціскае руку дачкі — магчыма, настойліва жадаючы прыцягнуць яе ўвагу.
— Калі гаварыць сур'ёзна, мой дарагі Домбі, — прадаўжае яна, — я хачу пусціць нашу мілую дзяўчынку і не заражаць яе сваім смуткам. Мы толькі што ўладзілі гэту справу. Яна вельмі добра разумее, дарагі Домбі. Эдзіт, дарагая мая, яна вельмі добра разумее.
Зноў добрая маці сціскае руку дачкі. Містэр Домбі ўстрымліваецца ад пярэчанняў, бо з'яўляюцца свяшчэннік і клерк, а місіс Міф і містэр Саундс, бідль, паказваюць прысутным іх месцы перад алтаром.
— Хто аддае гэту жанчыну ў жонкі гэтаму мужчыну?
Стрыечны брат Фінікс. Ён прыехаў з Бадэн-Бадэна спецыяльна для гэтай мэты.
— Я аддаю гэтую жанчыну ў жонкі гэтаму мужчыну, — кажа Фінікс.
Спачатку стрыечны брат Фінікс, які меў намер ісці па простай лініі, але звярнуў убок па віне сваіх непаслушных ног, аддае ў жонкі гэтаму мужчыну зусім не тую жанчыну, якую патрэбна, а іменна — далёкую сваячку сям'і, падружку досыць знатнага паходжання, і маладзейшую за місіс Ск'ютон на дзесяць гадоў, але місіс Міф, высунуўшы свой завяўшы чапец, спрытна паварочвае яго і падкатвае, нібы на калёсцах, проста да «добрай лэдзі», якую стрыечны брат Фінікс і аддае за жонку «гэтаму мужчыну».
— І ці абяцаюць яны перад тварам неба?..
Так, гэта яны абяцаюць: містэр Домбі кажа, што ён абяцае. А што кажа Эдзіт? Яна таксама абяцае.
Такім чынам, яны даюць клятву з гэтага моманту ў шчасці і няшчасці, у багацці і беднасці, у хваробе і здароўі любіць і пеставаць адзін аднаго, пакуль смерць іх не разлучыць. Шлюб заключаны.
Цвёрдым, выразным почыркам маладая запісвае сваё імя ў кнігу, калі яны прыходзяць у рызніцу.
— Мала хто з лэдзі піша тут сваё імя так, як напісала гэта добрая лэдзі, — кажа місіс Міф, прысядаючы; глянуць у такую хвіліну на місіс Міф — гэта зчачыць убачыць, як нырае яе завяўшы чапец. Містэр Саундс, бідль, лічыць, што подпіс надзвычайны і варты таго, хто падпісаўся, аднак, ён захоўвае гэта пры сабе.
Фларэнс таксама падпісваецца, але не выклікае пахвальбы, бо рука ў яе дрыжыць. Распісваюцца ўсе; апошнім — стрыечны брат Фінікс, які змяшчае сваё благароднае імя не туды, куды трэба, і ўносіць сябе ў спіс нарадзіўшыхся гэтай самай раніцы.
