лавой. Маёй жыццерадаснасці нехапае, але я на гэта не наракаю. Зайздрошчу тым, каму даступна такое шчасце!
— Вы-б пастараліся быць больш бадзёрай, — заўважыла Херыет.
— Вельмі вам дзякую, міс, — панура сказала місіс Уікем. — Тую жыццерадаснасць, якая была ў мяне, я страціла некалькі год назад у Брайтоне, і, здаецца, ад гэтага мне зрабілася толькі лепш.
Сапраўды, гэта была тая самая місіс Уікем, якая, замяніўшы місіс Рычардс, зрабілася нянькай маленькага Поля і лічыла сябе ў выйграшы ад спамянутай страты, што здарылася пад дахам ласкавай Піпчын.
Місіс Уікем, з прыпаднятымі брывамі і схіленай на бок галавой, паднялася са свечкай наверх, у чысты, прыбраны пакой, сумежны з другім, цмяна асветленым пакоем, дзе стаяў ложак. У першым пакоі сядзела ля адчыненага акна старая, тупа паглядаючы ў цемру. У другім ляжаў расцягнуўшыся на ложку цень той, якая калісьці ў зімні вечар ішла, не зважаючы на вецер і дождж; цяпер яе можна было пазнаць толькі па доўгіх чорных валасах, якія здаваліся яшчэ чарнейшымі па кантрасту з бяскроўным тварам і белай бялізнай.
— Эліс, — ласкава сказала наведвальніца, — я не спазнілася сёння?
— Мне заўсёды здаецца, што вы спазняецеся, хоць вы заўсёды прыходзіце рана.
Херыет прысела ля ложка і узяла схудзелую руку ў сваю.
— Вам лепш?
Місіс Уікем, стоячы, як несуцешная здань, у нагах пасцелі, вельмі рашуча і энергічна паківала галавой, адкідваючы падобнае меркаванне.
— Гэта мае надта мала значэння! — слаба ўсміхнуўшыся, адказала Эліс. — Лепш мне сёння ці горш — усёроўна справа ідзе аб некалькіх днях. Магчыма, і таго менш.
Місіс Уікем выказала сваю згоду працяглым уздыхам.
— Іншы раз я ляжу тут і думаю, што мне хацелася-б пажыць яшчэ крышачку, каб у мяне быў час паказаць, як я вам дзякую! Але гэта слабасць, і яна хутка праходзіць. Так, як яно ёсць, лепш для вас. Так лепш для мяне!
Місіс Уікем, у ахвоту названіўшыся слоікамі, падала мікстуру. Місіс Уікем зырка паглядзела на сваю хворую, пакуль тая піла, моцна сціснула губы, нахмурыла бровы і паківала галавой, нібы даючы зразумець, што нават пад пагрозай катавання не скажа, наколькі безнадзейны гэты выпадак. Пасля місіс Уікем папырскала ў пакоі нейкай асвяжальнай вадкасцю і пайшла.
