дзе. Тут мне казалі, што губернатары, якія едуць сюды, атрымліваюць ад жыхароў у падарунак або ў пазыку многа грошай.
Робячы мінулай ноччу абыход, я сустрэў вельмі прыгожую дзяўчыну ў мужчынскай вопратцы і брата яе — у жаночай. У дзяўчыну закахаўся мой паж і ў марах абраў яе, як ён гаворыць, сабе ў жонкі; я-ж абраў сабе зяцем яе брата. Сёння абодва мы хочам пагутарыць пра свой намер з іхнім бацькам, нейкім Дыего дэ-ля-Лана, ідальго і такога старажытнага паходжання, што лепшага жадаць нельга.
Я наведваю рынкі, як ваша міласць мне гэта раіць, і ўчора я накрыў гандлярку, якая прадавала свежыя арэхі. Пераканаўшыся, што яна гарнец свежых арэхаў змяшала з гарнцам старых, сухіх і гнілых, я ўсе арэхі адабраў у яе і загадаў перадаць у прытулак для бедных хлапчукоў, якія змогуць разабрацца ў іх.
Вельмі рады, што сен’ёра герцагіня напісала ліст жонцы маёй, Тэрэсе Панса, і паслала ёй падарунак. Пацалуйце, міласць ваша, ёй рукі ад майго імя і скажыце ёй, што яна не кінула сваю прыхільнасць у дзіравы мех. Я-б не хацеў, каб ваша міласць мела непрыемную сутычку з герцагам і герцагіняй; калі вы пасварыцеся з імі, гэта, як відаць, пойдзе не на карысць мне.
Што-ж тычыцца кашачага драпання, я нічога не разумею, але думаю, што гэта адзін з тых жартаў, якія злосныя чараўнікі звычайна робяць вашай міласці. Жадаю вам таксама вельмі многа ўсяго добрага. Слуга вашай міласці.
Санчо Панса, губернатар“.
Сакратар запячатаў ліст і адразу-ж паслаў яго з ганцом, а тыя, што разыгрывалі з Санчо жарты, сабраліся і ўмовіліся, як скончыць з яго губернатарствам. Гэты вечар Санчо правёў у тым, што выдаў некалькі распараджэнняў адносна добрабыту мястэчка, якое ён лічыў за востраў. Распараджэнні гэтыя былі такія добрыя, што да сёнешняга дня яны захоўваюцца ў гэтай мясцовасці і называюцца „Канстытуцыя вялікага губернатара Санчо Панса“.
