Бабіч.
Тут не карчма, паны, гасьцініца…
Шляхціч.
Ты хто? купец? Ха-ха! ты быў купцом,
Пакуль мы, шляхта, былі пакупцамі,
А зараз мы гандлюем, і без мыта
Заморскі гандаль весці будзем,
Ты-ж — зубы на паліцу! Прэч з дарогі!
Эй, баба, дзевак нам! Гані купцоў за дзверы,
Інакш, клянуся маткай боскай, я
Бароды ім казліныя абрэжу шабляй.
Шляхта.
Го-го! Вось і дзяўчына! нам яе!
Георгій.
Назад!
Шляхціч.
А гэта што яшчэ? Што знача?
Георгій.
А тое знача, пан, што ледзь ты дакранешся
Да маёй нявесты, ты будзеш на тым свеце.
Шляхціч.
З дарогі, смерд!
Шляхта.
Гэй, панове, хамы панства б’юць!
Шляхта.
Хто панства б’е? Падаць яго сюды.
Бабіч.
Што-ж, біцца, дык біцца!
Скамарох.
Вон, шляхтуны!
Князь Глінскі.
Стой! Стойце! Імем караля!
Шляхта.
Ты хто такі? Я сам сабе кароль!
Князь Глінскі.