Ці-ж у шынкаркі мала гарэлкі,
Мала гарэлкі ды піва?
|}
У часе гэтай песьні з другога пакою высоўваецца Лякдугна, за ім з гармонікам пакорна йдзе Галубоўскі. Лякдугна падпявае, Галубоўскі пачынае акомпаньяваць на гармоніку.
Лякдугна (пасьля песьні, да Міхалкі са злой п’янай іроніяй). А і ты, Міхалка, прыйшоў да нас? Паніч! Хэ-хэ-хэ! Чысьценькі паніч заглянуў у наш брудны шынок! Хэ-хэ-хэ!…
Міхалка. Вось Сьцяпан мяне сюды прыцягнуў…
Лякдугна. Але… але… Мы, бедната, мы ў вялікія чыстыя рэстараны ня ходзім, нам і тут добра… А ты — пан! Чысьценькі паніч!… Хэ-хэ-хэ!…
Міхалка (глядзіць на яго з усьмешкай, бяз злосьці).
Сьцяпан. Ну, Лякдугна, кінь сварыцца. Вось лепш сядай з намі!… Ты з кім сядзіш?
Лякдугна. Я сяджу адзін… Не! Я сяджу з маім прыяцелем! (абыймае Галубоўскага). Вось гэта мой друг найлепшы! гэта рэха мае душы! Ён грае, а я… я п’ю, бо п’янства гэта… таксама музыка, а я — віртуоз!
Сьцяпан (бярэ чарку). Ну, Сарасатэ п’янства! па чарачцы!
Лякдугна (сядаючы). Ну, што-ж, можна, давай! (п’юць).
Галубоўскі (нясьмела, стоячы за крэслам
