Манька. Добра, добра, аддам… Але скажэце мне, я хацела спытацца… Ці… як мяне не было… Міхась… пан Міхал… вы ведаеце хто? — ня прыходзіў? нічога не пытаўся?
Галубоўскі. Не, куды яму прыходзіць! Ён пан, ён чысты, багаты, чаго яму да нас… Пан ідзе заўсёды сваей дарогай, а бедны сваей дарогай. Ох, Божа!.. Дарога! Зімовая дарога… Ох, сьцюдзёна!
Манька (абрывае яго ізноў). Дык вы не раскрывайцеся, будзе цяплей.
Галубоўскі. Якая вы добрая, Маня!..
Манька. Не, я ня добрая, я злая. Я хачу помсты, ох, помсты! О подлы гад! Шмат абецаў, а кінуў, кінуў без літасьці, кінуў, не даведаўшыся навет, што са мной, ці я жыва. Пайшоў сваей дарогай! Хэ-хэ! О подлы, подлы паніч!
Галубоўскі (зусім аслабеўшы валіцца на падлогу).
Манька. О Божа мой! пане Галубоўскі! Што з вамі?!
Галубоўскі (непрытомна). Ох… сена… душыць… ко-о-лець…
Манька. Што з ім? (кліча). Пані гаспадыня! Пані гаспадыня! хутчэй сюды.
Убегаюць: Гаспадыня і Кэльнэр. Іншыя госьці з цікавасьцю глядзяць з другога пакою. Музыка за сцэнай спыняецца.
Гаспадыня. Што гэта? Памёр?! Вось яшчэ новая бяда!
Кэльнэр. Не, яшчэ дыхае.
