ЗЬЯВА VII
Агата — Ігнась — Грыб — Струк — Пятрусь
Пятрусь (як з-за парогу). Татка, а я ўжо ў комсамоле! (Распранаецца). Мамачка, я есьці хачу! (Усе нібы ўсьміхнуліся, Пятрусь гэта заўважыў, але не падае віду).
Ігнась (падумаўшы). Можа і добра?
Агата. А ў бацькоў ты пытаўся? (Паўза). Няхай комсамолы і есьці даюць!
Грыб. Добра зрабіў, што запісаўся, нечага моʻ ў людзі выйдзеш!
Струк. Яно невядома, можа і сапсуешся, там усякія ёсьць. Узяць хоць-бы Настулінага Юзіка. Быў хлапец, як хлапец, а як запісаўся ў гэтыя комсамолы, дык не падыйдзі да яго, столькі рызыкі, што о-ё-ё-й.
Грыб. Нельга-ж мерыць усіх на адзін капыл. Большая частка частка з комсамольцаў — добрыя хлопцы. Адным словам, добра зрабіў!
Струк. Яно мо‘ і праўда, бо кажуць-жа, што бог лесу не зраўняў, ня то што людзей… Ёсьць і сярод іх вырадкі, ці іначай, зноскі…
Ігнась. Ды ўжо як зрабіў, так і добра! Прынамсі ня будзе на каго маракаваць. (Ідзе, садзіцца каля стала, глядзіць на плян і нешта запісвае).
Агата (злосна). Вунь на прыпечку стаіць бульба, дык бяры ды еж. (Пятрусь бярэ
