Янка вельмі гардзіцца тлумачэньнем пісьменных: жартачкі — ён так мудра піша, што тлумачэньне патрабуецца. У Янкі тады зьяўляецца на твары выраз надзвычайна вучонага чалавека…
Янка Гарбач бывае на ўсіх сходах, усюды выступае з прамовамі і на ўсіх рэзолюцыях — аб коопэратыве, аб школе, аб пераходзе на шматпольле — мітусяцца яго тры крыжыкі.
Ставіць свой подпіс крыжыкамі хоць і для яго цяжкая праца, але ён гэта вельмі любіць. Вугалем на сьцяне іх крэмзае, зімой па сьнезе кійком малюе. А калі часам задумаецца, дык пальцам перад сабой у паветры іх пачынае выводзіць, нібы па ўспацеўшай шыбіне.
∗
∗ ∗ |
— Кінь, нарэшце, свой магільнік! — казаў аднаго разу настаўнік іхняй вёскі Янку Гарбачу.
— Які магільнік?! зьдзівіўся Янка і выставіў на настаўніка пару вострых, як цьвікі, вачэй.
— Свае тры крыжыкі, — лёгка ўсьміхнуўшыся, мяккім голасам, вытлумачыў настаўнік.
— Як тры крыжыкі?! Мой подпіс?!
Янка Так аслупянеў, нібы настаўнік казаў яму, каб ён нажом адрэзаў свой нос і кінуў у сьметнік.
Пры гэтым ён у паветры напісаў пальцам тры крыжыкі.
— Цяпер усе павінны ўмець пісаць і чытаць, — вёў далей сваю гутарку настаўнік выразна і цьвёрда,
