Гэта старонка не была вычытаная
ветра. Воз прыастанавіўся. Людзі разьбегліся ў блізкі лес.
Чырвонаармеец падскочыў да труны, расчыніў яе. Яна была набіта шоўкам і сукном…
— Гэта-ж я нядаўна прапусьціў тут-жа вясельле такое самае, як цяперашнія хаўтуры. Тыя-ж самыя людзі…
Чырвонаармеец голасна вылаяўся на цёмны бор і давай аглядацца па бакох, нібы нешта згубіў.
