— Вам гэта нічога не будзе каштаваць, — сказаў ён, — вы будзеце абедаць са мной у якасці майго сябра. Калі-ж у вас ёсць мажлівасць набраць з сабой тавараў, то вы атрымаеце цалкам увесь прыбытак, які толькі дапускае гандлёвая справа. Паспрабуйце; можа вам і пашанцуе.
І таму, што гэты карабельнік быў добрасуменны і просты чалавек, я прыняў яго прапанову. Накіроўваючыся ў плаванне, я захапіў з сабой невялікі груз для гандлю: закупіў на сорак фунтаў стэрлінгаў[1] розных бразготак, якія мелі добры збыт у дзікуноў. Гэтыя сорак фунтаў я здабыў пры дапамозе маіх сваякоў, з якімі я меў перапіску; трэба думаць, яны пераканалі майго бацьку, а вярней маці, што трэба дапамагчы мне хоць невялікай сумай у гэтым першым маім прадпрыемстве.
Плаванне гэта было, можна сказаць, адзіным удалым з усіх маіх прыгод, і гэтай удачай я зноў-жа абавязан майму другу-капітану, які ў час нашага плавання навучаў мяне карабельнай справе.
Яму было прыемна дзяліцца са мной сваім вопытам, а мне — слухаць яго. Адным словам, падарожжа зрабіла мяне не толькі мараком, але і купцом: я выменяў на свой тавар пяць фунтаў залатога пяску, за які, калі мы вярнуліся ў Лондан, атрымаў без малога трыста фунтаў стэрлінгаў.
Такім чынам, я мог сябе з гэтага часу лі-
- ↑ Фунт стэрлінгаў = 9½ залатым рублям.
