Гэта старонка была вычытаная
Падарожны ня згіне ў мяцеліцу,
Шлях ён знойдзе ў тумане балота…
Тут адважнаму путніку верыцца,
Што ўжо хутка міне яго слота.
Сонца гляне — асьвеціць палаткі,
Згіне з сэрца бязьмерная скруха…
Закрасуюць з-пад сьнегу чырвоныя кветкі,
Сьціхне плакаць жыцьця завіруха.
1922 г.
|}
