Гэта старонка не была вычытаная
Сонца ўжо сьвеціць, ясная зорка!..“
Больш не хапіла і слоў.
Ярка лучына з комінку сьвеціць,
Вецер пачаў заціхаць:
Маці ня плача, рады і дзеці,
Сталі яго абнімаць.
Казку свабоды ён ім гаворыць,
Як будзе жыцца людзям.
Слухаюць дзеці, словы ўсе ловяць,
Ціснуцца бліжай к грудзям.
Слухалі казку, покуль ў ваконца
Раніца стала глядзець…
Жыць будзе лепей… Новае сонца
Стала на ўсходзе!.. гарэць!..
1919 г.
|}
