Гэта старонка не была вычытаная
Праходзіць сум… Ізноў яны нясуцца
На родны край, дзе зьнікнуў цень…
Ад песьні іх лясы там скалыхнуцца, —
Вітаць якою будуць дзень.
IV. НА РОДНАЙ КРАІНЕ
Па вузкіх загонах поля,
З высокіх гор
Струйкі пабеглі паволі
На вольны прастор.
І траўка каўром аксамітным
Краіны убрала абшар;
На небасхіле блакітным
Няма хмар.
Новай вясны
Кветкі на сенажаці…
Ужо прыляцелі яны,
Дзе зямелька—маці.
На гнязьдзе, раскіданым бураю,
Бусел клякоча…
Ластаўка ўецца віхураю —
Над хатаю новай клапоча.
Жаўранак звоніць
Над вольным аратым…
Цяпер яго ястраб ня зловіць…
Крумкач не ўзаўецца над хатай…
