Старонка:Завіруха (1929).pdf/120

ЧУЖЫНА

Чужая краіна… Дзень цэлы ў сумоце,
І думкі дадому ляцяць.
Дзе хата старэнька стаіць пры балоце
І вербы над рэчкай шумяць.

∗
∗     ∗

Дзе лепшыя хвілі жыцьця у няволі,
Як хмаркі на небе, прайшлі,
Дзе ўсё міла сэрцу: балоты і полі,
І кветкі, што ў лузе ўзышлі.

∗
∗     ∗

Дзе лес старадаўні аб людзях гамоніць,
І песьню аб волі пяе,
Дзе звон над капліцай так жаласна звоніць
І воран над вёскай снуе.

∗
∗     ∗

Дзе вочы дзяўчынкі гараць, нібы зоркі,
Якую я гэтак кахаў,
Аб першым каханьні, дзе чуў я гаворкі,
Як ў гаі яе спатыкаў.