Гэта старонка не была вычытаная
Вясёлы птушак перазвон
Гудзе на воблачнай званіцы…
Бязмоўнай цішы гіне сон,
Як сонца выплыве крыніцай.
І сыпле промень вогнясталь,
К вачом схілю сярпом далонь я
І пазіраю моўчкі ў даль,
У шыр блакітнага бяздоньня.
14-V 1922 г.
|}