Старонка:Завіруха (1929).pdf/137

І вось, калі цяпер віхор жыцьця нясецца,
Руйнуе, ломіць ён мінулага ўвесь лад,
Мо‘ гэта творчы час, ня буры ліхалецьця,
Бо гэты буралом для будучыны клад.

1922 г.

|}