Гэта старонка не была вычытаная
І крычу я моцна, моцна, як шалёны:
Гэй, за мною сьмела, хто лепш хоча жыць, —
Водны край багаты, нас, браты, — мільёны,
Можна хутка, лёгка шчасьце нам здабыць!
І я зноў дыбаю, йду без супачыну,
Назад паглядаю, ці ідзе народ…
Сьлед мой шлях пакажа, сьлед мой не загіне,
Хоць яго і топча захад і усход.
|}
