Гэта старонка не была вычытаная
А сьмерці воблік тут і там
Вітае вечна над балотам…
І хоць ня страх памерці нам,
Але і жыць яшчэ ахвота.
Я нейкім чорным туманом
Усё жыцьцё сваё спавіты…
Я бачыў шчасьце толькі сном…
Мой човен хвалямі разьбіты.
Змагаю сілу бурных хваль,
Пакуль ня згіну у змаганьні…
Гляджу я праз туман у даль,
Бляск сонца бачу на кургане.
І я хачу разьвеяць сум,
Каб песьні радасьці пець краю…
Але ўвесь рой вясёлых дум
Жыцьцё бяз жалю разганяе…
… І зноў пад гукі лірных струн
У чорных колерах ўсё бачу…
Сьмяюся, моцна як лясун…
І ціха… ціха… ціха плачу.
24-I 1922 г.
|}
