Гэта старонка не была вычытаная
не наслухаюцца, дзівяцца не надзівяцца.
— Ай-яй-яй! Ай-яй-яй! — галовамі ківаюць.
Вазьмі ды спытайся Блазан у мужыкоў раптам:
— Што-б то вы хацелі, людцы мае міленькія?
— Што й хацелася, дык перахацелася!.. — адказвалі мужыкі.
— Ведаю. Ведаю, — адказваў Блазан, — волі хацелася…
Дзівяцца мужыкі, скуль гэта Блазан думкі іхнія адгадвае…
Ці ня той ты Блазан, што па сьвету ходзіш, дзівы-дзіўныя кажаш? — пыталіся мужыкі ў Блазна. — Чулі мы пра такога.
Казалі, што ты шчасьце раіў мужыкам, можа што і нам параіў?!
