Я працую бяз прынукі
Ад зары і да зары.
Больш ня будзе ўціску, мукі:
Мы жыцьця гаспадары!..
Золак зьяе. Ціха ў полі.
У небе чутны дзіўны хор.
Я з вясёлай песьняй волі
Выяжджаю на прастор.
|}
|
Іду полем зялёным, а жыта наўкол
Тут хвалюецца.
На загонах краса ў кожнай кветцы, ў траве —
Ўсюды чуецца.
А вятрыска шугне — сьвежы пах панясе
Ва ўсе стораны.
Я на поле прышоў, я прышоў адпачыць,
Працай змораны.
Тут прыветна мне ў вочы глядзяць васількі
Мае мілыя.
Ад травы, ад лугоў набяруся ў палёх
Дзіўнай сілы я.
Нібы вагар вады — тут жытнія лагі
Разьбягаюцца.
Пяюць птушкі ўгары, бы званочкі зьвіняць —
Заліваюцца,
І нясецца наўкол песьня — лету хвала,
Усюды чутная…
Скуль зьявілась, краса, на палёх залатых
Ты магутная? —
То аратая шчырая праца наўкол
Тут красуецца:
І у пушчы і ў лузе й на нівах палёў
Яна чуецца.
|
