Старонка:Заранкі (1924).pdf/41

ВЯСНА ІДЗЕ…

Ізноў заблішчэлі
Праменьні вясны,
Душы пасылаюць
Цудоўныя сны.

Сьцюдзёныя хмары
Уніклі зусім.
Жыцьцё і каханьне
Нясе вясна ўсім.

Ад сну зімавога
Ўзьнялася зямля;
Паветрам вясеньнім
Дыхнула ральля.

Ліецца пад небам
Сьпеў-звон жаўрука;
Вясеньнюю казку
Гамоне рака…

Пара веснавая
Ўзбудзіла ізноў
Чароўныя мары,
Надзею й любоў.

ВЕСНАВОЕ.

Не!.. я сёньня не засну,
Спатыкаць пайду вясну…
У садочку ля маліны,
Дзе кляновыя галіны
Прытуліліся к кустам, —
Я вясну убачу там.
Між кустоў калматых бэзу
У прынадны кут залезу;