Старонка:Заранкі (1924).pdf/47

А як многа мілых кветак —
Сініх васількоў.

На тваёй яны галоўцы
І ў тваіх руках,
Васілёчкі і на грудках
І ў тваіх касах.

Навакол шапочуць квола
У жыце каласы,
А над жытам льюцца срэбрам
Птушак галасы:

Мы зьбіраем васілёчкі,
Песьні мы пяём,
На спатканьне свайму шчасьцю
Радасна ідзём…

Яснасьць сонца, лёгкі ветрык,
У паветры звон;
Пах ад жыта, пах ад красак, —
Дзіўна ўсё, як сон.

|}

∗     ∗
∗

Залацісты вечар дагарае;
Ўсё пурпурам захаду абліта.
Рэчка чырванеецца пажарам;
За ракой, на ўзгорку, дрэме жыта.

Лес стаіць, нібы зачараваны,
А над лесам пышная зарніца.
Сонца пацалунак разьвітальны
Шле галінкам і агнём іскрыцца.

Я прышоў перад заходам сонца,
Я прышоў у пушчу адзінокі.