|
Мы ідзём квяцістым лугам,
Пуцявінай залатой,
Удваіх — у бляску сонца —
Заадно мы з яснатой.
Ціхавейны ўецца ветрык, —
Ён ляціць да нас з палёў,
Расплятае твае косы
І сплятае іх ізноў.
Упрыгожаную блескам
Напаткалі мы раку.
Мая мілая дзяўчынка,
Пасядзім на беражку.
Тут ля рэчкі ў зеляніне
Адпачынем мы з табой;
Палюбуемся, дзяўчынка,
Мы вясеньняю красой.
Рэчка срэбрам зіхаціцца,
Хвалі шпаркія бруяць;
А ўгары над рэчкай сьветлай
Птушкі весела зьвіняць.
Вунь блакітны матылёчак
Мітусіцца над вадой…
Душу шчасьце напаўняе:
Мая мілая са мной!..
| 
