Гэта старонка не была вычытаная
Помню: мы былі у полі,
Кветкі красавалі…
Гэным летам шмат мы дзіўных,
Сьветлых мар снавалі.
Незабудачкі ірваў я
З мілаю дзяўчынай…
Не забудзецца ніколі
Сьветлая часіна.
Любаваўся я табою
І глядзеў у вочы:
Вочкі чорныя мігцелі,
Як агонь уночы.
Нашу любасьць маладую
Птушкі прывіталі;
Мы у сонца пазалоце
Марамі луналі…
Вас я ўбачыў пры дарозе,
Кветкі-незабудкі, —
І зайгралі ў маім сэрцы
Гусьлі-самагудкі.
|}
|
ПЕСЬНЯ. Зялёная дубровачка, Чаму, вецер злы, з дубровы |
