Старонка:Заранкі (1924).pdf/72

Гэта старонка не была вычытаная

ЗАЗЬЯЛА СОНЦА…

Прышла вясна к нам шчасная,
Зазьяла сонца яснае;
Наўкол кіпіць жыцьцё.
Сьвятло-цяпло магутнае
Прагнала думкі смутныя,
Узьняло ўміг пачуцьцё.
Прайшла ўжо ночка цёмная.
Ўзьніміся ўсё бяздомнае,
Бо ўжо вясна прышла!
Гай стрэў вясну шумлівую,
І рэчка ўжо бурлівая
Вадою загула.
Прайшоў цяжкі зімовы сон,
Пачуўся сьпеў, палёвы звон;
Гудзіць, шуміць вясна.
І к зорам, к небу шчаснаму,
К сьвятлу і сонцу яснаму
Душу ўзьняла яна…
Хвала, вясна прыгожая,
Хвала, прырода гожая,
Хвала табе, сьвятло!
Зямельцы, небу й зорам тым;
Стварэньням і расьлінам ўсім
Жыцьцё ты прынясло!

УСХОД СОНЦА.

Во і золак зазьяў,
Бляск ляціць у прастор.
І ачнуўся ад сну —
Ціха шэпчыцца бор.
Як кудзеля туман
Яшчэ вісьне ў палёх,
І ліецца наўкол
Сьвежы пах на лугох.