Гэта старонка не была вычытаная
Сум далёкіх, сум сівых стагоддзяў
Морскі вецер хай грызе, хай ліжа.
І буяе радасць у народзе,
Пяюць песні аб адным і тым-жа:
Як у замках здзек чынілі з люду,
Як у саклях горцы гаравалі,
Як гулялі царскія прыблуды,
Як Советы волю здабывалі.
Вабяць вочы, нібы успаміны,
Цэлы свет іграе ў іхным ззянні.
Вельмі лёгка ў чорным моры згінуць,
А лягчэй — хто ў вочы яе гляне.
Гагры, 1/III 1926 г.
|}
