Гэта старонка не была вычытаная
Тут краскі каляруюць, нібы зоры,
А зоры — нібы коўшыкі мімоз,
Тут грае лета на краплінах рос,
Тут зелянеюць вечна долы, горы.
А там — у нас мяцеліца гуляе
Паміж балот, між курганоў-стагоў,
У белых іскрах спуджаных снягоў.
Мароз скрыпіць у гучназвонным гаі,
А сонца спавіваюць хмары-зграі,
А месяц не залоціць глянц лугоў.
Гагры, 15/I 1926 г.
|}
