Гаварыць пачнеш казанне,
Думу шчырую да грання.
Будзеш думкі прасць, як праха,
Будзеш думкі ткаць, як ткаха,
Дыванамі, паясамі
Ды зарніцы паласамі.
Лёгкакрылую частушку
Пусціш птушкаю-пяюшкай
Над кудзерцамі гушчараў,
Над грудзьмі палёў, папараў.
*
І твая частушка-песня
Ўсюль жаданы госць пачэсны, —
Ёй араты заварожан,
Ёю — жаўранкам над збожжам;
Б‘е галінаю ў аконца,
У павуцінне валаконца,
Лезе дзеўчыне на кросны
Васільком сінявым росным;
Нібы ветрык беспрымусны,
З шчыр-дзявочых звоніць вуснаў.
*
І твая частушка-дзіва
Зернем ядраным на ніве
Будзе сеяцца-кружыцца
Ад мяжыцы да мяжыцы, —
Ў баразну з насеннем ляжа.
О, шчаслівая зямля-жа! —
Спевам-дзівам апляцена,
Нібы кужалем бялёным,
Нібы ўсход ды зараніцай,
Мох вільготны ды брусніцай.
*
І твая частушка-кветка
Зацвіце узімку-ўлетку
Ад кургана да кургана
Шумным вечам веліканаў,
І запоўніць спевазвонам
